جمهوری اسلامی، عرب است؟

در ادبیات سیاسی ایرانیان رایج است که به هر فرد، جریان و یا تفکرِ مخالف، برچسب "بیگانه" و "خارجی" بزنند. این طرز تفکر، تقریبا همه طیف های سیاسی را در بر می گیرد و به قشر اجتماعی خاصی هم محدود نمی شود. چپ و راست و میانه، "عوام" و روشنفکران، تقریبا همه از این سلاح استفاده می کنند.

برای نمونه از نظر یک سلطنت طلب دوآتشه، چپ ها نوکر روسیه و چین هستند، مجاهدین مزدور کشورهای خارجی اند و ملی- مذهبی ها و جناح های مختلف جمهوری اسلامی (از تندرو تا اصلاح طلب) عرب اند. از نظر چنین فردی تنها ایرانیان واقعی سلطنت طلبان هستند! جالب است که از نظر سایر جریانات سیاسی هم سلطنت طلبان نوچه های آمریکا هستند!

نمونه دیگر این طرز تفکر که در ماه های اخیر به شدت رونق گرفته، در نوشتارهای افرادی دیده می شود که مخالف حمله نظامی به ایران هستند و هر فرد یا جریانی را که همصدا با آنان نباشد، بیگانه و مزدور خارجی خطاب می کنند. برای نمونه به این تیتر از مقاله ای در سایت اخبار روز توجه کنید: "ایران متعلق به کسانی است که از آن دفاع می کنند!"

از آنجا که طرز تفکر انسان ها با هم فرق می کند، قضاوت آنها هم درباره اینکه چه کسی از ایران دفاع می کند و چه کسی نه، یکسان نیست. متاسفانه خیلی از سیاسیون ما بعد از دهه ها فعالیت سیاسی حتی بدیهیات و نکات ابتدایی دنیای سیاست را در نیافته اند. کسی که از حمله ی نظامی دفاع می کند می تواند به همان اندازه نگران آینده ی ایران و به فکر منافع آن باشد که کسی که مخالف آن است. طرز تفکر و برداشت های متفاوت جریانات سیاسی باعث تفاوت در انتخاب تاکتیک ها و استراتژی های سیاسی آنان می شود. بیخود نیست که در همه جای دنیا جریانات سیاسی مختلف با یکدیگر اختلافات شدید نظری دارند. ولی در دنیای متمدن هیچ جریان سیاسی ای رقیب یا مخالفش را به "وطن فروشی" و "مزدوری" متهم نمیکند و اختلافات سیاسی خود را در بدترین حالت به حساب "حماقت" یا "فرصت طلبی" دیگری می گذارند!

دمکرات نماهای ایرانی ولی نه تنها همه مخالفین سیاسی خود را در جبهه ی دشمن قرار می دهند، بلکه اگر امکانش را داشته باشند، تابعیت ایرانی آنها را هم لغو می کنند و آنها را از حقوق شهروندی شان محروم!

ژانویه 2012

 .