اولین گروه تئاتر "نابینا-ناشنوایان" در جهان

"نابینا-ناشنوا"ها به دلیل اینکه نه می توانند ببینند و نه بشنوند، به سختی قادرند با دنیای بیرون ارتباط برقرار کنند. بیش از نیمی از آنان به دلایل "ژنتیک" به این نقص دچار شده اند. "نابینا-ناشنوا"ها به شش گروه تقسیم می شوند: کسانی که نابینا به دنیا آمده اند و قبل از یادگیری زبان ناشنوا شده اند، کسانی که نابینا به دنیا آمده اند و بعد از یادگیری زبان ناشنوا شده اند، کسانی که ناشنوا به دنیا آمده اند و در سنین کودکی نابینا شده اند، کسانی که ناشنوا به دنیا آمده اند و در سنین بالاتر بینایی خود را از دست داده اند، کسانی که اول قدرت شنوایی و بینایی داشته اند و بعدا (همزمان یا با فاصله زمانی) شنوایی و بینایی خود را از دست داده اند، کسانی که نابینا و ناشنوا به دنیا آمده اند. مسلما گروه آخر بیش از سایرین در زندگی روزمره خود با مشکلات مواجه هستند.

مهمترین شیوه برای ارتباط گیری "نابینا-ناشنوا"ها با دنیای بیرون، لمس کردن است. برای ارتباط آنها با سایر انسان ها شیوه های خاصی در طول زمان اختراع شده. یکی از آنها چیزی شبیه "مورس" زدن بر نقاط مشخصی از کف دست است. در تکمیل این شیوه، برای یکسری لغاط، وضعیت های گوناگون و احساسات، علائم اختصاری مشخصی در نظر گرفته شده که روی دست، بازو و شانه ی فرد گیرنده ی پیام به کار گرفته می شود. برای جلوگیری از سوتفاهم و همچنین برای احترام به حقوق فرد "نابینا-ناشنوا"، بر سر این علائم باید از قبل با او به توافق رسید و همچنین باید مشخص شود که کدام نقاط بدن او می تواند برای ارتباط گیری لمس شود. شیوه دیگر "نوشتن" حروف بر کف دست آنان است، که البته برای گیرنده به سختی قابل دریافت است و انرژی زیادی از او می برد.

افراد "نابینا-ناشنوا" می توانند مانند نابینایان با استفاده از وسایل ویژه، خواندن را هم بیاموزند. با پیشرفت تکنولوژی جدید این افراد همچنین می توانند از کامپیوتر و تلفن های موبایل که به طور خاص برای آنها ساخته شده، استفاده کنند.

حدود 12 سال پیش آدینا تال، یک زن سوییسی به عنوان کارگردان تئاتر شروع به کار با گروهی از افراد "نابینا-ناشنوا" در اسراییل کرد. هفت سال بعد این گروه صاحب مرکزی در یافا، شهری در اسراییل شد که در سالن آن نمایش هایش را به اجرا می گذارد. این گروه تاکنون تنها گروه تئاتر در دنیاست که از افراد "نابینا-ناشنوا" تشکیل شده. نام این گروه به عبری می شود: "لطفا لمس کنید".

اعضای این گروه توانسته اند از طریق تئاتر از تنهایی، تاریکی و انزوا دربیایند و با اعضای دیگر گروه و تماشاچیان ارتباط برقرار کنند. آدینا تال می گوید: "وقتی شروع به کار کردیم، بعضی از افراد گروه به فکر خودکشی بودند، ولی الان همه شان این حس را دارند که "ستاره" (تئاتر) اند و از پایین بودن دستمزدشان می نالند". آدینا تال اهمیت خاصی به کیفیت کار گروه می دهد، چرا که بر این باور است که موفقیت این گروه نیز بدون ارائه کار با کیفیت بالا ممکن نیست. موضوع اصلی نمایش های او "حق انسان در کامل نبودن" و یا دگرگونه بودن است. این گروه برای کودکان هم نمایش به اجرا می گذارد. در نمایشی که از دو سال پیش برای کودکان در نظر گرفته شده، شخصیت اصلی که کامل و بدون عیب نیست، در پایان همانگونه که هست پذیرفته و دوست داشته می شود.

آدینا تال موضوع جدیدی را نیز به کار خود اضافه کرده است: تقویت تفاهم بین گروه های مختلف جامعه و ادیان گوناگون. جدیدترین پروژه ی او "لونا پارک" نام دارد که در آن افراد ناشنوا یا "نابینا-ناشنوا" با چهار تعلق دینی مختلف نقش ایفا می کنند. گروه تئاتر "لطفا لمس کنید" تاکنون در کانادا، انگلیس و کره جنوبی اجرا داشته و قرار است در آمریکا نیز نمایش های خود را به اجرا بگذارد.

نوامبر 2012

درباره "نابینا-ناشنوایی" در ویکی پدیای انگلیسی

مقاله ای به آلمانی در رابطه با این گروه تئاتر

 .