هیچوقت نفهمیدم چه منطقی
پشت این عادت و رسم ایرانیها خوابیده، که وقتی یکی می میره، دیگه فقط ازش خوب می گن
و به دروغ کلی خصوصیات مثبت به ناف مرحوم می بندن. طرف که دیگه مُرده، چه فرقی داره
ما چی درباره ش بگیم. اگه هم قرار باشه آدم رعایت کسی رو بکنه، وقتی طرف زنده ست باید
این کار رو کرد، نه وقتی که مُرد!
میگن در کشورهایی مثل
ایران مُرده ی بد و زنده ی خوب پیدا نمیشه!
می 2012
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر