با اینکه اکثر فمینیست ها بر این باورند که کفش پاشنه بلند وسیله ای ست در خدمت استفاده ی ابزاری از زن و بردگی جنسی او، من فکر میکنم که کفش پاشنه بلند یکی از سمبل های رهایی جنسی زن است. در دنیایی که احساسات و خواسته های جنسی زن به کل انکار میشد، کفش پاشنه بلند سکس در زندگی زنان را برجسته می ساخت و آزادی جنسی را تبلیغ و تشویق میکرد. در دنیایی که زنان، نامرئی و بی صدا بودند، کفش پاشنه بلند نه تنها آنان را مرئی تر می کرد، بلکه به حضور آنان صدا هم می بخشید. حتی اگر فرض کنیم که این ها فقط جنبه ی جنسی داشت، باز هم جهشی بزرگ در راه رهایی زن بود، اگر در نظر بگیریم که حتی جوامع غربی چقدر در زمینه ی حقوق زنان و نگاه به زندگی جنسی آنان سنتی و ارتجاعی بودند.
اینکه امروزه هنوز بسیاری از زنان در کشورهای غربی نیز در موقعیتی پایین تر از مردان قرار دارند، به دلیل کفش پاشنه بلند و بیکینی و مینی ژوپ آنان نیست، بلکه به این دلیل است که نمیتوان تاریخ طولانی سرکوب زن را در عرض چند دهه یا حتی چند قرن از روان جامعه پاک کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر