قبلاً میگفتند بدانید که هر که گفت "من راسیست نیستم، چون یک دوست (یا دوستان) خارجی هم دارم"، راسیست است. از آنجا که دوستان خارجی داشتن دیگر دلیلی برای راسیست نبودن نیست – با توجه به اینکه بسیاری از احزاب و جریانات امروزیِ راسیست افراد غیر"سفیدپوست" را نیز در صفوف خود جا داده اند – الان به شیوه های دیگری برای انکار راسیسم خود روی آورده اند. مثلاً اینکه "من چون ضدزن هم هستم، پس راسیست نیستم"، و یعنی میخواهند بگویند دچار نوعی آسیب روانی بر اثر تجربیات بد با گروههایی از انسانها شده اند، از زنان گرفته تا خارجی ها. البته بقول معروف این را باید به فال نیک گرفت. چون نشان میدهد در جهان مدرن، راسیسم آنقدر تبدیل به پدیده ای منفی شده، که دیگر عده ای حاضرند اعلام کنند که روانی هستند ولی راسیست نیستند.
به هر صورت. یکی از این نمونه ها، رمانی جدید از نویسنده سوئدی "یوناس یوناسسون" به اسم "لذت انتقام" است. این نویسنده با رمان "پیرمرد صدساله ای که از پنجره فرار کرد و ناپدید شد" به موفقیت و شهرت جهانی رسید، و در رمانهایش چندان اثری از راسیسم به چشم نمیخورد. حداقل از نظر عموم خوانندگان. ولی در پنجمین رمانش "لذت انتقام" که در سال 2020 منتشر شده، کاملاً از راسیسم و زن-ستیزی خود پرده برداشته و میتوان گفت هر چه به دهنش رسیده، نثار غیر"سفیدپوست" ها و زنان کرده است. از ایرانی ها یا ایرانی-الاصل ها نیز مکرراً به عنوان مردمانی منفور از نظر نویسنده، نام برده شده است. البته دلیل خاصی ندارد، جز اینکه در سوئد نسبتاً تعداد ایرانیان یا ایرانی-الاصل ها نیز زیاد است. نویسنده از همه اقلیتهای "قومی" که در سوئد زندگی میکنند، به عنوان انگل (پارازیت) و آشغال نام برده. در نتیجه زیاد به خودتان نگیرید.
(از "یوناس یوناسسون" تاکنون شش رمان منتشر شده است. آخرین رمان او "پیامبر و ابله" در سال 2022 منتشر شده است.)
کلن/آلمان، 30 مارچ 2023
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر