محکومیت چهار نفر در ایران توسط دادگاهی در آمریکا به جرم طراحی ربودن چندین مخالف در خارج از کشور (از جمله خانم مسیح علینژاد) و تحویل آنان به حکومت جمهوری اسلامی ایران بهانه‌ای شده تا باز عده ای که اپوزیسیون جمهوری اسلامی هم هستند، این وسط به آمریکا فحاشی کنند. حالا به چه دلیل، نمیتوان فهمید، مگر خود آدم هم از آن نوع بیماران باشد!
یکی از خصوصیات برجسته ی ایرانیان همیشه-طلبکار بودن است. در برابر معصومیت و بی گناهی یک فرد ایرانی حتی کل دوازده امام شیعه هم کم می آورند! یادم هست که وقتی یک ایرانی سی چهل سال پیش در آلمان تقاضای پناهندگی اش قبول میشد، "اداره امور اتباع خارجی" به او میگفت که برای تامین امنیتش به کشورهایی چون ترکیه نباید سفر کند و در پاسپورت پناهندگی اش نوشته شده بود که به کشور خودش، یعنی ایران، اجازه سفر ندارد. نیروهای سیاسی آلمان، دولت آلمان، پلیس آلمان که همواره پشتیبان و محافظ امنیت نیروهای اپوزیسون ایرانی در کشورشان بوده اند، دستگاه قضایی آلمان که دادگاه میکونوس را برپا کرد و سران رژیم را به جرم ترور مخالفین در خاک آلمان محکوم نمود و تحت تعقیب بین المللی قرار داد، هیچ کدام به ذهنشان هم خطور نمیکرد که روزی ایرانیانی که از جمهوری اسلامی فرار کرده و به آلمان پناه آورده بودند، نه تنها با خیال راحت به کشورهایی چون ترکیه سفر کنند، بلکه حتی به سفارت ایران رفته، پاسپورت ایرانی بگیرند و با آرامش خاطر به جمهوری اسلامی سفر کنند.
واقعا خیلی زشت است که آدم همه دنیا و مردمانش را به مسخره بگیرد. در انقلاب اسلامی و همراه آن صدور اسلام و تروریسم اسلامی به سراسر دنیا شرکت کند، بعد به عنوان اپوزیسیون اول از همه مخالفین رژیم را (چه خودی، چه خارجی) مورد ضرب قرار دهد، بعد هم همه ش ادعا کند که کار، کار دولتهای خارجی ست!
امیدوارم روزی آنقدر «با ادب» شوم، که در برابر این همه (...) با آرامش کامل فقط بگویم: متاسفم! (امیدوارم این جمله را جدی نگیرید!)
تیتر این یادداشت را به بزرگی و معصومیت و ادب تان ببخشید!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر