نسبت جنسی جمعیت، یعنی تعداد افراد مذکر در
مقابل تعداد افراد مونث، در بسیاری کشورها نشانگر میزان بالای مرگ و میر زنان در
آن منطقه است. میانگین جهانی نسبت جنسی جمعیت 101 مرد در برابر 100 زن است. تقریبا
در تمام کشورهای غربی (gharbi) جمعیت زنان بیشتر از جمعیت مردان است، به ویژه در سنین بالای
65 سال، چرا که زنان در این کشورها عمری طولانی تر دارند.
در برخی کشورهای عربی جمعیت زنان بسیار کمتر از جمعیت
مردان است. در مقاله ای که در سال 1997 منتشر شده، گفته شده که برخی
کشورهای اسلامی کمترین جمعیت زنان را در دنیا دارند. در آن مقاله نسبت جنسی جمعیت
در امارات متحده عربی 48 زن در برابر 100 مرد، در قطر 60 زن در برابر 100 مرد و در
عربستان سعودی 84 زن در برابر 100 مرد ذکر شده. آماری که در ویکی پدیای
انگلیسی آمده، نشان می دهد که جمعیت زنان در امارات متحده عربی و در قطر حتی کمتر
از سال 1997 شده و چند کشور اسلامی همچنان کمترین جمعیت زن را در دنیا دارند.
نویسنده ی مقاله ی نامبرده در توضیح دلایل این
پدیده به نوشته ای از آمارتیا سن، برنده ی جایزه ی نوبل اقتصاد، اشاره می کند
و می نویسد در جوامع سنتی زنان بسیار کمتر از مردان دسترسی به مواد غذایی و
امکانات پزشکی دارند. در این گونه جوامع به دختران و زنان خیلی کمتر از مردان
رسیدگی می شود، دختران و زنان بسیار بیش از مردان از سو تغذیه، بیماری و خشونت رنج
می برند، و نسبت به مردان کمتر مورد درمان پزشکی قرار می گیرند. به همین دلیل در
این جوامع نرخ مرگ و میر دختران و زنان نسبت به مردان بسیار بالاتر است و آنها
نسبت به مردان عمری کوتاه تر دارند.
مشخصات دو مقاله ای که از آن در این مطلب
استفاده شده:
“In the Name of Culture: Cultural Relativism and the Abuse of the Individual”, Author: Elizabeth M. Zechenter, Source:
Journal of Anthropological Research, Vol. 53, No. 3, Universal Human Rights
versus Cultural Relativity (Autumn, 1997), pp. 319-347
“More Than 100 Million Women Are Missing”, Author: Amartya Sen, Source: The New York Review of Books, 20th
December 1990
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر