از آنجا که بسیاری از ایرانیانی که در خارج از کشور زندگی میکنند، به تئاتر علاقمند هستند و "اهل تئاتر" در خارج از کشور نسبتاً فعال هستند، این خبر را که به تازگی در نشریه ای خواندم، در اینجا منتشر میکنم.
تاکنون وقتی آثاری مانند "قلعه حیوانات" (نویسنده: جرج ارول) را روی صحنه تئاتر اجرا میکردند، معمولا بازیگران خودشان را از طریق "تن-پوش" به شکل حیوانات درمیآوردند. یک گروه تئاتر انگلیسی ولی جدیداً این اثر را به این شکل روی صحنه آورده که بجای بازیگر از مجسمه استفاده کرده (قابل مشاهده در عکس پایین).
ایده جالبی به نظر می آید، ولی با دو مشکل اساسی روبروست. اول از همه اینکه اگر کسی پیدا نشود که حاضر باشد مجسمه ها را مجانی بسازد، باید برای آن پول زیادی خرج کرد. مگر اینکه گروه تئاتر مربوطه بسیار موفق باشد و بینندگان زیادی داشته باشد. دوم اینکه بعید است که اگر بازیگران در نقش حیوان با مجسمه جایگزین شوند، اثری بهتر داشته باشد و نگاهی را که طبق آن برخی انسانها حیوان قلمداد میشوند، خنثی کند. حتی شاید برعکس باشد. چون با جدا ساختن بازیگران از نقش "انسانهایی" که دارند بازی میکنند، عملاً آن نگاه نه تنها مورد انتقاد قرار نمیگیرد، بلکه به شکلی بسیار افراطی-تر بروز می یابد. پیام ایدئولوژیک (=جهان-بینانه) چنین فُرم نمایشی و تاثیری که عملاً و بسیار مستقیماً روی بیننده میگذارد، این است که دسته ای از انسانها واقعاً حیوانند و دسته ای دیگر مانند بازیگرانی که از طرف آن حیوانات حرف میزنند، انسان واقعی هستند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر