در کشورهای اروپای غربی خیلی روی سلامت تاکید دارند. هم دولتها، و هم مردم. ولی بخاطر آب و هوای این کشورها مردم فرهنگ و عادت میوه خوردن ندارند. سبزیجات که اصلا. میتوان گفت دو عامل میوه را وارد این کشورها کرده: تکنولوژی (حتی برای میوه هایی مثل سیب) و گسترش روابط اقتصادی با سایر کشورها. تا قبل از آن احتمالاً گهگاهی یک میوه ای مثل سیب یا تمشک وحشی گیرشان میامده و سریعا از آن مربا درست میکرده اند. این را به این خاطر میگویم، چون آدم در فروشگاهها میبیند که همین الان هم با این همه میوه، چندان علاقه ای به خرید میوه ندارند، و بانوان مسن-تر اهل پخت و پز هم همه ش میوه هایی میخرند که برای پختن مربا خوب است، که هم خودشان بعد بعنوان یک چیز لوکس دست-ساز میخورند و هم به خانواده و دوستان و آشنایان هدیه میدهند. مردم این کشورها حتی میوه هایی مثل توت فرنگی را زیاد دوست ندارند همینطوری بخورند و آن را می پزند و برای روی کیک بهمراه ژله استفاده میکنند. که برای ما خیلی عجیب است.
خلاصه به این دلیل در بیشتر کشورهای اروپای غربی وزارت بهداشت حدود ده سال است که تبلیغاتی گسترده برای خوردن میوه براه انداخته است. چند سال اول، هم دائما در تلویزیون و در سایر رسانه ها، و هم بر تمام بیلبوردها و پوسترهای تبلیغاتی در مکانهای عمومی، از خیابانها و وسایل نقلیه عمومی گرفته تا ادارات و مراکز خرید. چند سالِ اول، میگفتند بخاطر سلامت تان هر روز حتما حداقل پنج بار میوه بخورید. بعد دیدند برای مردم چنین کاری سخت است، گفتند باشه، آبمیوه و کنسرو میوه هم قبول است. همین کار را هم بکنید، ما بسیار راضی خواهیم بود، تا همه روز فقط نوشیدنی هایی مثل کوکا کولا و پپسی بنوشید.
زمانی که در انگلیس به دانشگاه میرفتم، غذاخوری دانشگاه این سرویس را ارائه میداد (حتما پول این کار را دولت می پرداخت)، که اگر آدم بهمراه غذا میوه هم میگرفت، بعد پول کمتری برای همان غذا می پرداخت. خیلی ها این کار را نمیکردند، یعنی میوه بر نمی داشتند، و باید پول بیشتر برای غذا می پرداختند. دلیلش هم این بود که فقط کسانی که واقعا مایل بودند میوه بخورند، متوجه این تفاوت قیمت میشدند. چون این موضوع را روی یک برگه کوچک، کنار سبد میوه ها چسبانده بودند، و اگر کسی به میوه ها توجهی نداشت، آن را نمیدید. و واقعیت این است که آنها که علاقه ای به میوه خوردن ندارند، اگر بخاطر تفاوت قیمت، غذا را بهمراه میوه می خریدند، باز هم آن میوه ها را نمیخوردند و یا همانجا در سطل آشغال می انداختند، یا اگر از این خجالت میکشیدند که بقیه فکر کنند آنها کلک زده اند یا خیلی خسیس هستند، پس از برگشت از دانشگاه به سطل آشغال می انداختند. به هر صورت، قیمت میوه در این کشورها ارزانتر از آن است که آدم بخواهد برای مادربزرگش جمع کند تا برایش مربا درست کند. میوه هایی مثل توت فرنگی هم که گرانتر هستند، نمیدادند.
پایان بخش توضیحات.
ربط تیتر به توضیحات بالا:
در اوج تبلیغات وزارتخانه های بهداشت این کشورها یکسری جریانات چپ میگفتند، ای آقا (یا ای بابا! هر کدام بیشتر می پسندید)، این تبلیغات مال وزارت بهداشت نیست، مال وزارت اقتصاد است! میخواهند الکی ما را به میوه خوردن بکشانند تا از طریق گسترش روابط اقتصادی شان با سایر کشورها، آنها را استثمار کنند و به بردگی بکشانند و از اینجور حرفها.
همین.
02 ژوئن 2023 بوقت آلمان
تاریخ انتشار در این وبلاگ: 12 ژوئن 2023
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر