در بین ایرانیان جریانی که بطور سیستماتیک و ایدئولوژیک طرفدار نظام سلطنت باشد و، با دلایلی بسیار مشخص، آن را بر سایر نظامهاترجیح دهد وجود ندارد. اعتقاد به نظام سلطنت، از نظر ایدئولوژیک بر نوع نظام تاکید دارد و نه بر یک شخص یا خانواده. یک معتقد به سلطنت برایش چندان فرقی ندارد که چه کسی پادشاه باشد، بلکه آنچه برای او در وهله ی اول مهم است، ایجاد یا حفظ نظام سلطنتی ست. همانطور که یک معتقد به نظام دمکراسی، حتی اگر طرفدار یک جریان خاص سیاسی باشد، برایش چندان مهم نیست که کدام یک از احزاب سیاسی به قدرت برسند، بلکه در وهله ی اول حفظ (یا ایجاد) نظام دمکراسی برایش مهم است.
آنچه در بین ایرانیان وجود دارد و به اشتباه "سلطنت-طلبی" نامیده میشود، طرفداری از بقدرت رسیدن "شاهزاده رضا پهلوی" است و شاید در گذشته های نزدیک عده ای نیز طرفدار بقدرت رسیدنِ افراد دیگری از خانواده ایشان بودند. اینکه نیروهایی آقای رضا پهلوی را بعنوان یک دولتمردِ احتمالی بر سایر سیاستمداران فعال ترجیح میدهند، به معنی سلطنت-طلبی نیست. ولی از آنجا که ایشان شاهزاده است و قصد دارد راه پدر و پدربزرگش را ادامه بدهد (که حتی کسی تاکنون از نظر ایدئولوژیک مشخصاً اعلام نکرده که این راه حتماً باید در چهارچوب سلطنت ادامه پیدا کند)، خودبخود این القا شکل میگیرد که ایشان فقط در چهارچوب سلطنت میتواند یا باید بقدرت برسد.
بطور نمونه در انگلستان، چرچیل واقعاً سلطنت را برای آن کشور لازم می دانست، حالا به هر دلیلی، و برایش چندان مهم نبود که کدام شخص یا خانواده، سلطنت را نمایندگی کند. یعنی قضیه کاملاً برعکس است: اشخاص، نظام سطلنتی را نمایندگی میکنند، مانند سایر نظامها، و وجود و حفظ نظام است که در الویت قرار دارد. در بین ایرانیان پس از سرنگونی نظام سلطنتی در ایران، قضیه برعکس شده است و نظام سلطنتی، اشخاص (یا شخص) را بطور غیرمستقیم نمایندگی میکند. و این یعنی همانگونه که گفته شد، ایدئولوژی سلطنت-طلبی در بین ایرانیان وجود ندارد و طرفداری از دستاوردهای رضاشاه و محمدرضا شاه، و طرفداری سیاسی از مواضع شاهزاده رضا پهلوی با طرفداری ایدئولوژیک از برپایی نظام سلطنت یکی گرفته میشود.
(12 ژانویه 2023)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر