در نظام پیشین حاکم در ایران برای جلوگیری از "قتلهای ناموسی" و اذیت و آزار زنان به مردم دستور داده بودند که هی از این حرفهای زشت نزنید که این داد، اون داد و ...
مردم در اعتراض، بر این سیاست دولت نام نهاده بودند: "داد، بی-داد!"، و به حکومت پهلوی ها میگفتند "بی-دادگر"!، به معنی جریانی که میخواهد روی وضعیت پرده ی بکارت زنان پرده بکشد و ادعا کند که هیچ زنی "نمی دهد"!
در این میان، خیلی ها هم چون دیگر اجازه نداشتند هی دائماً "فحشهای ناموسی" بدهند، خودشان را به لکنت زبان زده بودند و سعی میکردند کلمات و جملات را طوری با لکنت بیان کنند که از آن فحش دربیاید، و بعد اگر کسی اعتراض کرد، بگویند خب من معلول و بیمار و از اینجور چیزها می باشم. مثلا بجای اینکه به طرف مقابل بگویند "ننه ت (---) داد!"، یهو وسط صحبت، "ای داد بیداد" رو اینطوری میگفتند: "داد! بی...بی...بی...بی... (ت) داد!"
خلاصه میتوان گفت که خیلی خر تو خر بود و هر چه گفتند ای بابا، اینقدر داد و بیداد نکنید، اینقدر کردند که انقلاب شد. حالا شاید عده ای بگویند الحمداالله، عده ای بگویند استغفرالله، عده ای هم بگویند "خوار و مادر همه تان!"
آلمان، 27 فوریه 2022
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر