خانواده نقشی تعیین-کننده، سرنوشت-ساز و مداخله-گر در زندگی افراد دارد، و این نقش همیشه مثبت نیست. به همین دلیل در کشورهای مدرن سعی میشود که افراد را از دوران کودکی مستقل بار بیاورند و نقش خانواده را بسیار محدود کنند. بر اساس مشاهداتی که داشته ام، تقریبا مطمئنم که در ایران نیز در دوران حکومت رضا شاه و محمدرضا پهلوی بر اساس الگوی کشورهای غربی چنین سیاستی در قبال نقش خانواده در جامعه در پیش گرفته شده بود. تقریبا تمام ایرانیانی که در طول زندگیم با آنان برخورد داشته ام و قبل از انقلاب بزرگسال بودند، یا رابطه ای بسیار محدود و در حد چند دیدار در سال با خانواده خود داشتند و یا از سنین جوانی با خانواده شان، یا بخش بزرگی از خانواده شان، کاملا قطع رابطه بودند. این نشان میدهد که در آن دورانها نظام بطور سیستماتیک به افراد جوان (و حتی نوجوانان) کمک میکرد که از خانواده خود فاصله بگیرند و مستقل شوند. و حتی آنان را به این کار تشویق میکرد. در صورتی که بعد از انقلاب اسلامی در ایران روابط خانوادگی برای افرادی که در در دوران انقلاب در سنین کودکی بودند، تبدیل به زنجیری گسست-ناپذیر شد، و این حتی در خارج از کشور و در بین خانواده های مخالف رژیم صددرصد اینگونه است.
(آلمان، 27 نوامبر 2022)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر