از نظر من، هم روسیه و هم اوکراین در جنگ با یکدیگر در دو سال اخیر نشان دادند که حسابی از قافله ی تمدن عقب مانده اند. عملکرد هر دو این کشور در جنگ با یکدیگر شباهتی بسیار به نسل-کشی دارد. از اولین جاهایی که هر دو مورد حمله و بمباران قرار میدادند، مناطق مسکونی بود. کمی بعدتر شروع کردند به حملات گسترده موشکی و پهپادی به مراکز تولید انرژی و نیروگاههای برق یکدیگر، که این هم کاملاً یعنی هدف قرار دادن مردم غیرنظامی. باید به این توجه داشت که قطع کردن برق و سوخت یک منطقه، آن هم در زمستان، فقط خانه های مردم را هدف قرار نمی دهد، بلکه تمام بیمارستانها، مدارس، ادارات، وسایل نقلیه عمومی و شخصی و هر چیز دیگری را که با برق یا سوخت کار میکند، حتی کامپیوترها و تلفنهای موبایل.
میتوان بوضوح مشاهده کرد که در دو سال و نیم اخیر هدف اصلی حملات نظامی هر دو کشور، مردم غیرنظامی بوده اند. و در طول این مدت بارها و بارها سازمان انرژی اتمی، سازمان ملل و بسیاری سازمانهای بین المللی دیگر باید به هر دو کشور هشدار میدادند که در نزدیکی نیروگاههای هسته ای موشک پراکنی نکنند. که این نشان میدهد که برای هر دو دولت روسیه و اوکراین اصلاً مهم نبود اگر یک نیروگاه هسته ای هم این وسط منفجر میشد و میلیونها تن از مردم، حتی مردم کشور خودشان، بخاطر یک جنگ نسبتاً بی-اهمیت "استقلال" و "تجزیه خاک" قربانی فاجعه ی اتمی میشدند. و این نوع نگاه چه فرقی دارد با نگاه مثلاً صدام حسین در عراق که در جنگ با کردهای کشور خودش از سلاح شیمیایی استفاده کرد، یا بشار اسد در سوریه که در یک جنگ داخلی هر نوع سلاحی که داشت، از بیولوژیک و شیمیایی و غیره، همه را بکار گرفت؟
08 سپتامبر 2024
(تاریخ انتشار در این وبلاگ: 14 سپتامبر 2024)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر