موسوی و کروبی ثابت
کرده اند که یا نمی خواهند یا نمی توانند جنبش اعتراضی مردم را به درستی رهبری
کنند. در آن زمان که مردم همه در خیابان ها بودند، این دو از فرصت ها به درستی
استفاده نکردند و مردم را به عقب نشینی واداشتند. و حالا که دیگر امکان بسیج نیرو
در سطح گسترده وجود ندارد، می خواهند مردم به میدان بیایند و برای روز 25 بهمن
فراخوان به تظاهرات داده اند.
نتیجه ی اعمال موسوی
و کروبی تا کنون فقط به هرز دادن نیروها و تلفات نسبتا سنگین "برای هیچ"
بوده است. و حالا درست در زمانی که رژیم شمشیر را از رو بسته است، اینها می خواهند
تظاهرات برگزار کنند. در حالی که مسلم است که در حال حاضر، در اوج خشونت رژیم نمی
توان در سطح گسترده مردم را بسیج کرد. رژیم اجازه برگزاری چنین تظاهراتی را نخواهد
داد و برای جلوگیری از آن همه توان خود را به کار خواهد گرفت.
می بینیم که پس از
اینکه موسوی فراخوان به برگزاری تظاهرات در روز 25 بهمن داد، رژیم وسیعا دست به
بازداشت معترضین زده است. مسلما افزایش خشونت رژیم در ماه های گذشته و موج دستگیری
های اخیر، مردم را از شرکت در تظاهرات می ترساند و خیلی بعید است که تعداد چشمگیری
در آن شرکت کنند.
فراخوان موسوی فقط
بهانه ای شد که رژیم تعداد بیشتری از فعالان سیاسی را دستگیر کند. برگزاری احتمالی
این تظاهرات هم فقط بر تعداد بازداشتی ها خواهد افزود و یک عده را بدون دلیل
قربانی خواهد کرد.
هر اقدامی علیه رژیم
باید با محاسبه ی ضررها و سود آن انجام پذیرد. از نظر من در شرایط حاضر برگزاری
تظاهرات فقط ضرر دارد و هیچ سودی ندارد. به فرض که در روز 25 بهمن یک عده هم به
خیابان آمدند. که چی؟ چه فایده ای دارد؟ آیا می توان رژیم را با یک تظاهرات چند
هزار نفره به عقب راند؟ اصلا برنامه ی سیاسی آقایون موسوی و کروبی چیست که از مردم
می خواهند در یک روز مشخص به خاطر هیچ و پوچ به خیابان بیایند و جان خود را به خطر
بیاندازند؟
این تظاهراتی که اصلا
معلوم نیست به چه قصدی می خواهد برگزار شود، نتیجه ای جز دستگیری یک عده و اذیت و
آزار آنان نخواهد داشت. الان وقت تظاهرات نیست. در این شرایط باید دید چه اقداماتی
با تلفات کمتر سود بیشتری خواهد داشت. در اوضاع کنونی تظاهرات یکی از پر هزینه
ترین و کم فایده ترین اقدامات است.
فوریه 2011
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر