بعد از سی و خرده ای
سال حاکمیت جمهوری اسلامی، آدم باورش نمیشه که در زمان شاه بخشهایی از جامعه ایران
چقدر پیشرفته بودند. با خواندن برخی کتابهای ادبی و تاریخی یا زندگینامه های افراد
مشهور و دیدن یکسری فیلمها و برنامه های تلویزیونی آن دوران، آدم به این مسئله پی
میبره.
آدمهایی مثل من که
هیچگونه خاطره ای از زمان شاه ندارند، مسلما بعد از اطلاع یافتن از برخی پدیده ها
در آن دوران بسیار شگفت زده میشوند. یادم میاد چند سال پیش که سریال دایی جان
ناپلئون رو از طریق ویدئو دیدم، چقدر تعجب کرده بودم از اینکه در این سریال چه
راحت به موضوعات جنسی پرداخته شده. برام خیلی جالب و قابل تحسین بود که در آن به
موضوع سواستفاده جنسی در خانواده هم اشاره شده. همان بخشی که اون لطف علی، یا هر
چی که اسمش بود، با دختر نوجوان زنش که از نظر ذهنی عقب مانده بود، رابطه جنسی
برقرار میکنه.
اتفاقا بعد از دایی
جان ناپلئون، سریال ایتالیا ایتالیا را هم کامل دیدم. برخورد با برخی پدیده هایی
که در آنجا مطرح شده، از نظرم بسیار مدرن بود. یکی از موضوعات اصلی فیلم، ازدواج
زنی 50-45 ساله با مردی ایتالیایی ست، که از او خیلی جوانتره. این مسئله خیلی
طبیعی و عادی جلوه داده شده، و نه به عنوان یک موضوع منفی یا حتی مسخره. در این
سریال یک مرد سلمونی هم هست که همجنسگراست و همجنسگرایی ش از طرف همه پذیرفته شده.
البته باید گفت که این شخصیت، کاملا کلیشه ای پرداخته شده و "اوا خواهر"
است. ولی به هر صورت همین که اصلا چنین شخصیتی در این سریال بود و در همان ترانه ای که اول هر بخش سریال می یاد، به مرد
ایتالیایی ابراز علاقه میکنه، واقعا برای آن زمان خیلی پیشرفته بوده.
مورد دیگه ای که برام
خیلی جالب بود، بخشی از "کاف شو" بود که در آن
نمایشنامه ای از شکسپیر به نام اتللو را با تغییراتی جدی اجرا کرده بودند. جای زن
و مرد را عوض کرده اند و موضوع همجنسگرایی هم در آن مطرح شده. دیگه تفسیرش نمیکنم
و قضاوت رو به عهده خودتون میذارم. فقط باید توضیح بدم که در نمایشنامه اصلی، مردی
به زنش (که فکر کنم اسمش دزدمونا بود)، شک کرده که با یک مرد دیگه به اسم کاسیو
رابطه داره، چرا که دستمالی رو که شب اول آشنایی شون به زنش داده بوده، در دست
کاسیو دیده. مرد قصد داره زنش رو بکشه، ولی قبلش از اون میپرسه که دستمالی رو که
بهش داده بوده، چه کار کرده و
...
از نظرم این بخش
نمایش حتی در مقایسه با جدیدترین برنامه های کمدی تلویزیون های غربی پرداختی بسیار
مدرن داره و واقعا برای من جای تعجبه که چنین نمایشی حدود 40 سال پیش در تلویزیون
ایران به اجرا گذاشته شده بوده. واقعا باید به همه دست اندرکاران آن دست مریزاد
گفت.
آوریل 2010
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر