وضعيتِ زنان در
اوايلِ قرنِ بيستم در آلمان
در غرب در دهه‌ی اخير
تغييراتِ اجتماعی- سياسی اگر نه پا‌به‌پای پيش‌رفت‌های صنعتی و تكنيكی، ولی باز
هم با سرعتی غيرِ قابلِ باور صورت گرفته است. تا همين نود سال پيش زنانِ آلمانی
حق نداشتند در گرد‌هم‌آيی های سياسی شركت كنند، در صورتی‌كه امروز در همه جا -
در احزاب، پارلمان، دولت و ... - حضور دارند.
در پروس قوانينِ
مربوط به انجمن‌ها ، مصوبه‌ی سالِ 1850، عضويتِ زنان، نوجوانان و خردسالان را
در انجمن‌ها و تشكل‌های سياسی و شركت در تجمعاتِ سياسی ممنوع می‌كرد. طبق اطلاعيه‌ای
دولتی در سال 1887 پرداختن به قانونِ
اساسی، اداره و قانون‌گذاری كشور فعاليتِ سياسی قلمداد می‌شد. در اين قانون زنان
از نظر حقوقی هم‌رديفِ خردسالان بودند و نمی‌توانستند از طرقِ قانونی حتی با
قوانينی كه بر عليه‌شان وجود داشت، مقابله كنند. قوانينِ مربوط به انجمن‌ها به
طور ويژه انجمن‌ها و اتحاديه‌های سوسياليستی و سياسی-اجتماعی زنان را هدف قرار
می‌داد. البته انجمن‌های ديگرِ زنان نيز از اين قانون در امان نبودند و فعاليتِ
بسياری از آنان ممنوع می‌گشت ، مانند اولين "انجمنِ آموزشی برای زنان و
دختران" در كلن كه در سال 1895 و
"انجمنِ زنانِ شاغل" كه اواخرِ سالِ 1901 هفت روز پس از تاسيسِ آن، ممنوع شدند.
اعتراضاتِ شديدِ زنان
به اين قانون باعث شد تا وزيرِ داخلی پروس در سالِ 1902 شركتِ محدودِ زنان در تجمع‌های
سياسی را قانونا مجاز كند. پس از آن زنان اجازه داشتند به عنوانِ شنونده‌گانِ
"خموش" در بخشی ويژه كه با ديواره‌هايی بلند از بخشِ مردان جدا شده بود،
در سخن‌رانی‌ها شركت كنند. آنان بايد سكوت را كاملا رعايت و از هر گونه سر و صدا
- دست‌زدن، صحبت‌كردن، خنديدن، ابرازِ احساسات و اظهارِ نظر و ... - اكيدا
خودداری می‌كردند. در غيرِ اين صورت پليس مداخله می‌كرد و جلسه را به‌هم می‌زد.
زنانِ فعال و سرشناسِ سياسی هم‌چنان در تجمعاتِ سياسی اجازه‌ی سخن‌رانی نداشتند و
متنِ سخن‌رانی‌های‌شان ناچارا توسط مردان خوانده می‌شد.
اين قانون كه بيش از
پنجاه سال از عمرش می‌گذشت ديگر با مقتضياتِ زمان منطبق نبود: ميليون‌ها زن بيرون
از خانه كار می‌كردند، زنان موفق شده بودند به دانش‌گاه‌ها راه پيدا كنند و ...
اين بود كه در ماه مه 1908 پس از فشارها و تهديداتِ انجمن‌های كارگری زنان و زنانِ
مطرح و با‌‌نفوذ قوانينِ مربوط به انجمن‌ها
تغيير كرد و زنان از اين پس به دليلِ جنسيتِ‌شان با محدويت‌های قانونی رو‌به‌رو
نبودند. اما تا سال 1918 قانون جديد دايما نقض می‌گرديد و زنانِ فعالِ سياسی و
انجمن‌های سياسی زنان هم‌چنان تحتِ كنترلِ پليس بودند و بسياری از گرد‌هم‌آيی‌ها و سخن‌رانی‌های‌شان از سوی پليس بر‌هم زده می‌شد.
(اولین انتشار در نشریه قاصدک، شماره ی 6 و 7، فوریه – آوریل 1996)
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر