در چند سال اخیر بارها تصمیم گرفته ام که برای
اینکه بخاطر موضع گیری های اپوزیسیون ایرانی و وضعیت وخیم آن که ناشی از سیاست های
فجیع اش می باشد، حرص نخورم، سعی کنم به عنوان یک خارجی به مسائل ایران نگاه کنم.
ولی خارجیِ ما به جای اینکه آلمانی، فرانسوی، ایتالیایی یا بهتر از اینها، ژاپنی
یا فیلیپینی شود، افغانی – عراقی می شود! آن هم از آن دسته افغانی – عراقی هایی که
ایران را مسئول همه ی بدبختی هایشان می دانند!
شانس نداریم که!
(این یادداشت اولین بار در تاریخ چهارم جولای 2015 در
فیسبوک منتشر شده.)
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر