«سازمان
زنان ۸ مارس
(ایران – افغانستان)» در رابطه با ربوده شدن دختران نیجریایی توسط گروه اسلامگرای
«بوکو حرام» اطلاعیه ای صادر کرده که در آن به طور غیر مستقیم خشونت
اسلامگرایان را توجیه کرده و آن را از طرفی واکنشی نسبت به بی عدالتی های غرب و از
طرف دیگر محصول نظام سرمایه داری دانسته. در این اطلاعیه روانشناسی نیروهای چپی که
از روی ضدیت با غرب احساس همدری و همرزمی با اسلامگرایان پیدا می کنند، به خوبی
نمایان است. این اطلاعیه بیش از آنکه نیروهای اسلامگرا را مورد حمله قرار داده
باشد، به غرب حمله کرده و کشورهای غربی را عامل هر گونه بی عدالتی در جهان معرفی
کرده است.
از نظر سازمان 8 مارس
«وعده‌های رستگاری اسلامگرایان» در میان مردم فقیر «می‌تواند پاسخی به حرمت
انسانی از دست رفته آنان باشد». آدم باید خودش دچار تفکراتی عقب مانده باشد تا
بتواند قدرت گیری نیروهای وحشی چون «بوکو حرام» را به «حرمت انسانی» ربط دهد.
طرفداران جریاناتی مانند «بوکو حرام» شاید به خاطر عقده های شدید به این جریانات
گرایش پیدا کرده باشند، ولی مسلما انگیزه شان رعایت «حرمت انسانی» در جامعه نبوده.
حالا اگر جماعتی با سرکوب و شکنجه و کشتار انسان های دیگر و تجاوز به دختربچگان
نُه ساله احساس می کنند خیلی «حرمت انسانی» پیدا کرده اند، این قضیه ی دیگری ست!
سازمان 8 مارس در این
اطلاعیه ادعا می کند که «اسلامگرایان در تقابل با کالایی شدن بدن زن در غرب و
سکسیزم» دست به چنین جنایاتی می زنند. در طول تاریخ کمتر دین و جامعه ای به اندازه
دین اسلام و جوامع اسلامی زن را به کالا تقلیل داده است. زن در اسلام انسان کامل
محسوب نمی شود و صرفا وسیله ای ست برای برآورده کردن نیازهای جنسی و غیرجنسی
مردان. عقب ماندگی و تفکرات ارتجاعی جریاناتی چون «سازمان 8 مارس» باعث می شود که
اینها تصویری را که تبلیغات تجاری کشورهای غربی از زن ارائه می دهند به تمام عرصه های
دیگر این جوامع تعمیم دهند، همه ی دستاوردهای این کشورها را در رابطه با حقوق زنان
نادیده بگیرند و این جوامع را به بینشی کالایی و ابزاری نسبت به زن متهم کنند.
البته با این خودبزرگ بینی ای که امثال اینها دچارش هستند، بعید نیست حتی ادعا
کنند که تمام دستاوردهای جهانی مربوط به حقوق و موقعیت زنان را مدیون نظریات و
افکار و فعالیتهای زنان افغانی و ایرانی هستیم!
می 2014
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر