برای فکر کردن آدم
باید خیلی وقتها انگیزه هایی بسیار قوی داشته باشد. مخصوصا آنجا که پای اعتقادات و
تصورات جاافتاده در میان است، آدم سعی می کند از درد و رنج فکر کردن فرار کند.
بسیاری از انسانها تازه زمانی شروع می کنند درباره اعتقادات، تصورات، معیارها،
پرنسیب ها و رفتار خود فکر کنند، که دچار شوک شده باشند و یا در حال از دست دادن
خیلی چیزها یا به دست آوردن خیلی چیزها باشند.
فیلم کمدی «خانه ای
در مونته ویدئو» از کارگردان آلمانی «کورت گوتس» که در سال 1951 ساخته شده، به این
پدیده می پردازد. مردی پروفسور به نام «نورگلر» که با همسر و دوازده فرزندش زندگی
می کند، اعتقادات و اخلاقیاتی بسیار سنتی و خشک دارد. خواهر او در زمان جوانی با
مردی رابطه جنسی کوتاه مدت داشته و از او بچه دار شده بوده. «نورگلر» رابطه اش را
با خواهرش قطع کرده و او را بدون هیچ حمایتی با یک نوزاد تنها گذاشته بوده. از آن
پس هیچ خبری از او نداشته، تا اینکه روزی به او خبر مرگ خواهرش را می دهند و اینکه
خواهرش زنی ثروتمند شده بوده و ثروتش را برای «نورگلر» به ارث گذاشته. ولی با یک
شرط. اگر «نورگلر» می خواهد ثروت خواهرش را به ارث ببرد، باید در عرض یک سال یکی
از دخترانش بدون ازدواج باردار شده و فرزندی «نامشروع» به دنیا بیاورد. «نورگلر»
که از نظر مالی وضعش تعریفی ندارد و اکنون می تواند یک شبه میلیونر می شود، مجبور
به فکر کردن در مورد اخلاقیات و اعتقادات خود می شود و به یکسری اشتباهاتش پی می
برد.
نیم ساعت اول فیلم
ممکن است حوصله بیننده ی امروزی را سر ببرد، ولی بعد از آن فیلم پُرکشش، پُرهیجان
و خنده دارتر می شود. با اینکه این فیلم حدود شصت سال پیش ساخته شده، نسبت به
پدیده هایی چون ازدواج، روابط جنسی و روابط خانوادگی دیدی نسبتا امروزی دارد.
مشخصات فیلم
نام فیلم: Das Haus in Montevideo
کارگردان: Curt Goetz
آلمان، 1951
مارچ 2014
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر