برخی از مخالفین و
منتقدین دمکراسی این جمله را نقل میکنند که "دمکراسی یعنی دو گرگ و یک گوسفند
بر سر این رای گیری کنند که قرار است نهار چه بخورند"! اگر دمکراسی واقعا فقط
به معنای تحمیل رای اکثریت به اقلیت بود، این جمله کاملا مصداق پیدا میکرد. ولی
دمکراسی های مدرن با برابرحقوقی شهروندان، آزادی های فردی، سیاسی و اجتماعی و
رعایت حقوق اقلیت ها تعریف می شوند. اگر این چند مورد در یک دمکراسی پارلمانی
تبلور نیافته باشد، به نظر من به سختی می توان آن نظام را جزو دمکراسی های مدرن به
حساب آورد.
برای نمونه خیلی ها
از هند به عنوان یکی از دمکراتیک ترین کشورهای دنیا نام می برند، چرا که در این
کشور تعداد احزاب و اقلیت های قومی و مذهبی که در انتخابات شرکت میکنند و یا در
پارلمان حضور دارند، بسیار زیاد است. ولی آیا می توان کشوری را که در آن زنان مورد
تبعیض وحشیانه قرار دارند، جزو دمکراسی های مدرن به شمار آورد؟ آیا می توان از
نظامی که در آن رعایت "اخلاقیات" و "احترام به مقدسات دینی"
بر آزادی بیان ارجحیت دارد و مخالفین به زندان انداخته می شوند، به عنوان یک
دمکراسی مدرن نام برد؟
در سال 1992 ماروین
سیمکین در نشریه لس آنجلس تایمز نوشت: "دمکراسی، آزادی نیست. دمکراسی
یعنی دو گرگ و یک گوسفند بر سر این رای گیری کنند که قرار است نهار چه بخورند.
آزادی ولی با به رسمیت شناختن یکسری حقوق به دست می آید که حتی با رای 99 درصدی هم
نمی توان آنها را پس گرفت". و همچنین به نقل از لری فلینت در کتابی در
سال 1999 آمده: "حاکمیت اکثریت تنها زمانی می تواند کارآیی داشته باشد که
حقوق فردی در نظر گرفته شده باشد و نه اینکه پنج گرگ و یک گوسفند بر سر این رای
گیری کنند که شام چه بخورند". ذات دمکراسی های مدرن در گفته ی این دو نفر
بازتاب پیدا کرده.
ژانویه 2013
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر