ترس از از دست دادن کیر یا ترس از زن شدن؟

زیگموند فروید بر این باور بود که همه مردان از سنین کودکی دچار ترس از از دست دادن آلت تناسلی خود می شوند و این ترس تا آخر عمر با آنان باقی می ماند. طبق نظریه او وقتی پسربچه می بیند که بعضی انسان ها (یعنی دختران و زنان) کیر ندارند، ولی بعضی ها (یعنی پسران و مردان) دارند، این نتیجه گیری را میکند که بعضی ها در حین اخته شدن، کیر خود را از دست داده اند. فروید این ترس را در پیوند با "عقده ادیپ" می دید و فکر میکرد از آنجا که پسربچه در آرزوی رابطه ای جنسی با مادر خود است، این ترس در او شکل می گیرد که رقیبش، یعنی پدرش، بخاطر چنین آرزویی کیر او را قطع کند.

اگر ترس از از دست دادن کیر در بین مردان واقعا وجود داشته باشد، دلیل آن به طور حتم ارتباطی با نظریات مسخره ی فروید پیدا نمی کند. بسیار بعید است که چنین ترسی ربطی به کیر به عنوان عضوی از بدن و به سکس داشته باشد، بلکه دلیل آن را باید بیشتر در ترس از از دست دادن "مردانگی" و وحشت از از دست دادن موقعیت برتر مرد در جامعه جست. در این مورد باید کیر را فقط به عنوان مهمترین سمبل برای "مردانگی" دید.

حتی در سنین بسیار پایین، کودک متوجه می شود که جامعه به مرد به عنوان جنس قوی و برتر، و به زن به عنوان جنس ضعیف می نگرد. برای همین هم می بینیم که پسربچه ها خیلی بیشتر از این می ترسند که دیگران فکر کنند آنها دخترند، ولی دختربچه ها کمتر از این موضوع هراس دارند که دیگران فکر کنند آنها پسرند. از زبان پسربچه ها خیلی بیشتر می شنویم که بگویند: "مگه من دخترم؟" و یا اینکه در مورد دختران گفته های منفی و تمسخرآمیز بر زبان بیاورند، تا برعکس از زبان دختران. ترس پسربچه از اینکه دیگران فکر کنند او دختر است بسیار شدید و شبیه به وحشت است، در صورتی که در بین دختران چنین ترسی چندان شدید نیست و بیشتر به نوعی نگرانیِ خفیف شباهت دارد.

ترس از از دست دادن "مردانگی" بدون شک فقط به از دست دادن کیر ارتباط پیدا نمی کند، بلکه برای مرد به این معناست که موقعیت برتر و "آقایی" خود را از دست بدهد و به موقعیت یک برده و موجودی وابسته و تحت سرکوب سقوط کند. و در جامعه ای مردسالار واقعا سقوط از "مردانگی" به "زنانگی" به معنای تحمل تحقیر و سرکوب دائمی در همه عرصه هاست.

(این مطلب اولین بار در تاریخ 18 جولای 2012 به زبان آلمانی نوشته شده و انتشار یافته بود.)

.