"ما تنها به دنیا می آییم" جمله ای ست
از کسانی که در سراسر دنیا دنبال بهانه ای می گردند تا ناله رو شروع کنند و بعدش
ادامه بدن که "تنها هم در این دنیا زندگی می کنیم و تنها هم می میریم"! (دیشب
در یک فیلم آمریکایی جدید هم این رو شنیدم.)
ما شاید در رحم
مادرمون تنها باشیم (اگه چند قلو نباشیم)، ولی درست از لحظه ای که به عنوان انسان
از رحم خارج میشیم، دور و برمون رو انسان ها احاطه کرده اند. از همون مادرمون
گرفته تا سایرین. هیچ کس در این دنیا تنها نیست. ولی خیلی ها شاید احساس تنهایی
کنند. این یک احساس کاذبه که بر واقعیت استوار نیست، بلکه ناشی از دید آدم به خودش
و پیرامونشه.
"جور دیگر باید دید"!
پی نوشت:
چند ساعت بعد از
انتشار این یادداشت، متوجه شدم که در رحم هم تنها نیستیم، چون مادرمون دورمون رو
گرفته. و حتی در پروسه های قبلی ترش هم یه چیزی شبیه به اینه :)))))
فوریه 2013
.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر