پدیده "شوهر" بین زنان زندانی سابق

یکی از پدیده های عجیب و مسخره ای که در بین زنان سیاسی چپ مشاهده می شود، این است که بسیاری از آنان هویت خود را با هویت همسر سابق شان که دهها سال پیش در زندان کشته شده تعریف می کنند. این تیپ زنان که همه شان فمینیست های دوآتشه هم هستند، در بین راست ترین جریانات چپ تا چپ ترین جریانات چپ دیده می شوند. اینها با اینکه پس از مرگ همسر مرحوم شان مجددا ازدواج کرده اند یا شریک های زندگی متعدد داشته اند و در حال حاضر هم در رابطه ی (شبه) زناشویی به سر می برند، هنوز هم بعد از گذشت دهها سال در مقالات و زندگی نامه های خود، همسر خود را همان همسر شهیدشان می دانند.

این تیپ زنان که در باب برابری انسان ها و رهایی زن و زدودن قید و بندهای ارتجاعی سخنرانی ها سر می دهند و مطالب انقلابی می نویسند، با گره زدن هویت خود به هویت همسر سابق شان نه تنها هویت خود را زیر سوال می برند، بلکه شخصیت انسانی شریک زندگی خویش را نیز لگدمال می کنند و او را چیزی بیش از هویج نمی دانند! زنی که پس از بیست سال زندگی مشترک با همسر جدید خود و تولید چند بچه هنوز هم حاضر نیست همسر جدید خود را به رسمیت بشناسد و همه جا، حتی در ویکی پدیا، همسر خود را آن مردی می داند که سی سال پیش کشته شده، نه فقط در روابط اجتماعی که از نظر سیاسی نیز قابل اعتماد نیست. فردی که نه برای خود ارزش قائل است، نه برای همسر یا شریک زندگی اش و حاضر است با چنین مسخره بازی هایی حتی روح و روان فرزندانش را به بازی بگیرد، مسلما قادر نخواهد بود چیزی به جامعه ببخشد.

اگوست 2014

.